U subotu je umro, a u ponedeljak će biti sahranjen na mesnom groblju u rodnim Runjanima, kod Loznice, Vladimir Vlado Popović (80), potomak jedne od najstarijih porodica, koja je 300 godina u kontinuitetu davala sveštenike.
Vladimir nije otišao u „svešteničke vode“, bio je vrstan zanatlija, ali je čuvao svedočanstva od svojim slavnim precima, koji su drugovali i sa kraljevima, ali su, kao i on kasnije, kumovali „polovini Jadra“, uspevajući i u trenucima najvećeg uspona da budu „na zemlji“.
Postoje tragovi o učešću članova Vladimirove porodice još na Kosovskog boja, iz koga čuvaju sablju, ali i iz svih kasnijih oslobodilačkih ratova koje je vodila Srbija.
I kad su im komunističke vlasti, posle Drugog svetskog rata, oduzeli ogroman imetak Popovići su ostali dostojanstveni, a posebno je slavu predaka, koja je bila sasvim zaslužena, uspešno i otmeno nosio Vladimir iza koga je ostalo veliko potomstvo da svedoči i o Popovićima, i o Jadranima i o Srbima i Srbiji.
