Ako je ono što je uradio kao igrač KK Crvene zvezda bilo odlično, onda ono što je uradio kao generalni sekretar fudbalske sekcije u periodu od 1983. do 2001. godine svakako može da se nazove remek-delom…
Malo je ljudi, ne samo u srpskom, već i u svetskom sportu kojima je pošlo za rukom da urade ono što je uspeo Vladimir Cvetković. Ovaj košarkaški, a bogami i fudbalski velikan rođen je na današnji dan pre 75 godina u Loznici.
Priča o njemu mora da se podeli na dva segmenta. Prvi je onaj do 1972. godine kada je završio košarkašku karijeru. Cvetković je za prvi tim Crvene zvezde debitovao 1959, a tri sezone kasnije postao je najbolji strelac ekipe u prvenstvu Jugoslavije sa prosekom od 25,5 poena. Taj prosek je 1965. godine narastao do 28,2 poena, a istovremeno je proglašen za sportistu godine u Crvenoj zvezdi.
U sezoni 1968/69 prvi put u karijeri je sa crveno-belima osvojio titulu prvaka Jugoslavije, a tada je već nadolazila mlađa generacija Zvezdinih asova – Slavnić, Kapičić, Simonović i Vučinić. Dve godine kasnije osvojio je sa Zvezdom i prvi nacionalni kup u klupskoj istoriji. Kompletnu karijeru proveo je u Zvezdi od koje se oprostio kao kapiten šampionskom titulom 1972. godine, koju su crveno-beli osvojili u majstorici na neutralnom terenu u Ljubljani, savladavši Jugoplastiku iz Splita rezultatom 75:70.
Kada je u pitanju reprezentacija Jugoslavije, odigrao je 149 utakmica za Plave i postigao 1276 poena. Ono po čemu se i danas pamti Cvetkovićev boravak u nacionalnom timu jesu dva pogođena slobodna bacanja za pobedu protiv izuzetno snažne selekcije SSSR-a na Olimpijskim igrama u Meksiku 1968. godine, kojom je Jugoslavija obezbedila prvu košarkašku medalju u istoriji na najvećoj svetskoj smotri sporta. Sovjeti su savladani sa 63:62 u polufinalu i srebro je bilo u džepu.
Ako je to što je uradio kao igrač KK Crvene zvezda bilo odlično, onda ono što je uradio kao generalni sekretar fudbalske sekcije u periodu od 1983. do 2001. godine svakako može da se nazove remek delom. U tom periodu je Zvezda osvojila ukupno 18 trofeja, kruna su svakako bili Kup šampiona 1991. i Interkontinentalni kup iste godine. Zajedno sa Draganom Džajićem napravio je od Zvezde najjači istočnoevropski klub.
Džajić je bio zadužen za sva sportska pitanja, ali je Cvetković imao glavnu i konačnu kada su u pitanju bile finansije. Kontrolisao je, kažu, i to veoma uspešno svaki dinar, bilo da su u pitanju šoljica kafe, avionske karte ili obeštećenja za igrače prilikom transfera. Zbog toga Zvezda u njegovo vreme nije imala nikakve ozbiljne dugove. Jednom rečju, sušta suprotnost onoga što se sada dešava u Ljutice Bogdana.
Otuda i ne čudi što već godinama unazad svi realni navijači Crvene zvezde na glas govore: „Eh, da nam je sad Cvele ovde, znao bi on i kako i šta treba“.
